Litarex er málið!

Ótrúlega skrýtið alltaf að byrja á nýjum lyfjum, fyrstu einkenni eru svo skrýtin. Nú er ég búinn að taka Litarex í þrjá daga og ég er allt annar maður. Eins og þeir vita sem þekkja mig þá get ég verið dálítið geggjaður í skapinu stundum... en vá maður, mér finnst lífið bara fínt núna... Bára kom til dæmis ekki heim með pítsu í gær eins og ég var búinn að segja henni, heldur með eitthvað drasl úr Pólverjabúðinni sem var VIÐBJÓÐSLEGT! En ég lét mér nægja að skamma hana bara aðeins, ekkert alvarlegt... Ég veit ekki hvað ég hefði gert hefði ég ekki verið á lyfjunum.

En Gugga, fokk! Engin lyf geta komið í veg fyrir að ég missi mig á hana, enda er hún óþolandi helvítis beygla!